Ο εμπορικός πόλεμος των ΗΠΑ-Κίνας βρίσκεται σε αναμονή

Ίσως ήταν το επιδόρπιο από τηγανισμένες με καραμέλα, τραγανή σοκολάτα και φρέσκια κρέμα. Ή ίσως ο Πρόεδρος Donald Trump είχε ήδη αποφασίσει ότι, κατά τη διάρκεια ενός δείπνου εργασίας την 1η Δεκεμβρίου, ήθελε μια συμφωνία με τον Πρόεδρο Xi Jinping της Κίνας. Όποια και αν ήταν, μετά από ήχους χειροκροτημάτων που έπεσαν σε συναρμολογημένους δημοσιογράφους, οι δύο ανακοίνωσαν μια πολύ επιτυχημένη διαπραγμάτευση. [Αυτή ήταν μια εκπληκτική και παραγωγική συνάντηση με απεριόριστες δυνατότητες τόσο για τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και για την Κίνα ", δήλωσε ο κ. Trump.

Μια πιο ρεαλιστική αξιολόγηση είναι ότι η συνάντηση παρήγαγε μια εκεχειρία που βασίζεται σε δύο στοιχεία: κάποιο σκοτεινό μερκαντιλισμό και μια συμφωνία για να μιλήσουμε για μια συμφωνία. Η Κίνα θα αυξήσει την αγορά των αμερικανικών αγροτικών προϊόντων, της ενέργειας και ορισμένων βιομηχανικών αγαθών. Σε αντάλλαγμα, η Αμερική θα καθυστερήσει την κλιμάκωση των τιμολογίων, από 10% έως 25% στα 200 δισ. Δολάρια που σχεδιάζονται για την 1η Ιανουαρίου. Αυτό είναι σε αναμονή μέχρι την 1η Μαρτίου το νωρίτερο. Αλλά επειδή οι επίσημες συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών θα μπορούσαν να αποτύχουν, αυτή η εκεχειρία είναι ανησυχητικά εύθραυστη.

Η κινεζική δέσμευση για την αύξηση των αγορών αμερικανικών αγαθών είναι κατά ποσό [δεν έχει ακόμη συμφωνηθεί, αλλά πολύ σημαντική ". Η κυβέρνηση της Αμερικής διαμαρτύρεται ότι η Κίνα εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν οικονομία μη αγοράς.

Η ιδέα είναι επίσης οικονομική ανοησία. Τα διμερή εμπορικά ελλείμματα δεν σημαίνουν πολλά, ειδικά σε μια εποχή που οι αλυσίδες εφοδιασμού είναι παγκόσμιες. Επιπλέον, το διμερές εμπορικό έλλειμμα δεν είναι μόνο συνάρτηση των κινεζικών εισαγωγών, αλλά και των κινεζικών εξαγωγών στην Αμερική. Ακόμη και αν το κινεζικό κράτος μπορεί να βρει τρόπους για να ενισχύσει την αγορά αμερικανικών αγαθών, δεν μπορεί να καθορίσει τη συμπεριφορά των Αμερικανών καταναλωτών. Μπορεί να είναι πρόθυμοι να αγοράσουν από την Κίνα, αν μόνο για να πάρουν τα προϊόντα πριν οι σχέσεις επιδεινωθούν ξανά. Κατά το έτος μέχρι σήμερα το εμπορικό έλλειμμα της Αμερικής στα αγαθά αυξήθηκε κατά 10%.

Τα θεμέλια του δεύτερου μέρους της συμφωνίας είναι σχεδόν τόσο ασταμάτητα. Θεωρητικά οι διαπραγματευτές έχουν τώρα μέχρι την 1η Μαρτίου να συμφωνήσουν με τις διαρθρωτικές αλλαγές σε σχέση με τη μεταφορά αναγκαστικής τεχνολογίας, την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας, τους μη δασμολογικούς φραγμούς, τις εισβολές στον κυβερνοχώρο και την κλοπή του κυβερνοχώρου, τις υπηρεσίες και τη γεωργία. Η εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο πλευρών είναι τόσο χαμηλή.

Ένα από τα θεμελιώδη προβλήματα στις σχέσεις μεταξύ Αμερικής και Κίνας είναι η δυσκολία επιβολής μιας συμφωνίας. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ) έχει μια διαδικασία διαφοράς διαφοράς, αλλά έχει κάποια κενά και μπορεί να είναι αργή. Στο παρελθόν οι κινεζικές αρχές έχουν υποσχεθεί να κάνουν τα πράγματα διμερώς, αλλά έπειτα έσυραν τα πόδια τους. Και μπορεί να είναι διαβολικά δύσκολο να αποδείξουμε ότι το κινεζικό κράτος είναι υπαιτιό. Όταν οι αμερικανικές αρχές την κατηγορούν για την επίβλεψη της αναγκαστικής μεταφοράς τεχνολογίας, για παράδειγμα, διαμαρτύρονται για μια πρακτική που δεν είναι γραμμένη σε κανένα κινεζικό νόμο. Οι απαιτήσεις προκύπτουν και τα στατιστικά στοιχεία για μια υποκείμενη πολιτική είναι ελάχιστες.

Δεδομένου του πόσα φορές που οι Κινέζοι έχουν σπάσει τις υποσχέσεις τους να μην κάνουν τη μεταφορά της τεχνολογίας μια κατάσταση πρόσβασης στην αγορά τους, η Αμερική είναι απίθανο να εγκατασταθεί σε μια απλή υπόσχεση που υποστηρίζεται από την απειλή εκτεταμένων τιμολογίων. Αυτό σημαίνει ότι η Κίνα θα πρέπει να βρει μηχανισμούς για να αποδείξει ότι, αυτή τη φορά, έχει αλλάξει πραγματικά τους τρόπους της.

Μια πιο σταθερή λύση στις εντάσεις των ΗΠΑ-Κίνας θα συνεπαγόταν συνεργασία με άλλες χώρες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ιαπωνία συμφωνούν με πολλές αμερικανικές καταγγελίες και υπήρξε κάποια εργασία για να καταλήξει σε νέους κανόνες για την επίλυσή τους. Μακροπρόθεσμα, ο ΠΟΕ θα μπορούσε ακόμη και να βοηθήσει στην επιβολή αυτών, αν και όχι αν η διοίκηση του Trump επιμένει να υπονομεύει το σύστημα διαφοράς διαφορών. Ωστόσο, παρόλο που υπήρξε συζήτηση κατά τη διάρκεια των ευρύτερων συναντήσεων της G20 για τη μεταρρύθμιση της οργάνωσης, το πολυμερές εμπορικό σύστημα δεν φαίνεται να είναι πολύ στο μυαλό του κ. Trump. Και γιατί πρέπει να είναι; Οι προσφορές του κ. Xi θα έχουν δείξει ότι μπορεί να αποσπάσει πολλά από την Κίνα από μόνη της. Γιατί πρέπει να ενεργεί πολυμερείς όταν ο διμερής εκφοβισμός λειτουργεί τόσο καλά; Μετά την ανακωχή του Σαββατοκύριακου, οι επιχειρήσεις έσπευσαν να αναπνέουν αναστεναγμούς. Αλλά αυτός ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει ακόμα.

Διευκρίνιση (4 Δεκεμβρίου 2018): Μια προηγούμενη έκδοση αυτού του άρθρου είχε τροποποιηθεί για να αντικατοπτρίζει μια δήλωση του Διευθυντή του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο θα είχε επεκτείνει την προθεσμία για συμφωνία μέχρι την 1η Απριλίου. Στη συνέχεια, ο Λευκός Οίκος επανήλθε στην αρχική του διατύπωση. Η προθεσμία είναι στην πραγματικότητα την 1η Μαρτίου, όπως το είχαμε στο πρωτότυπο.